ΠΡΩΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ

 

7 και τέταρτο το πρωί. Η ανατολή του ήλιου στην πρωινή δροσιά του δάσους από το προαύλιο του Σχολείου.

Μαγεία.

Πέρασαν δέκα χρόνια από την μέρα που πρωτομπήκα σε σχολική τάξη ως εκπαιδευτικός. Για άλλους λίγα για εμένα αρκετά να με διδάξουν πολλά. Με όλες τις εικόνες του καλλιτέχνη και όραμα να τις μεταφέρω στους μαθητές μπορώ να θυμηθώ την πρώτη αίθουσα που μπήκα ποτέ σε εκείνο το σχολείο έξω από την Θεσσαλονίκη. Κρατώ ενθύμια τις ζωγραφιές δώρα εκείνων των πρώτων μου μαθητών που τώρα είναι ενήλικες, ίσως να ζουν σε άλλες χώρες, ίσως να έκαναν τα όνειρά τους πραγματικότητα. 

Το εύχομαι βαθιά.

Σήμερα, ακόμη νιώθω την ίδια περιέργεια για τη γνώση και την ίδια χαρά που θα δω τα παιδιά.  Τα παιδιά που αλλάζουν μέσα στα χρόνια, που θα δεθείς μαζί τους και θα μοιραστείς όλα εκείνα που αναζητούν. Τα παιδιά που είναι οι ξεχωριστές προσωπικότητες, η κάθε μία μοναδική, που μεγαλώνουν και σε χαιρετούν με αυτό το ύφος του παιχνιδιού.

«Κυρία, με θυμάστε;».

«Πάντα!»